Het zit er weer op...

Vandaag nog eventjes naar de markt in Eygalières en een wandeling in Saint-Rémy. Vanavond eten bij de Chinees en morgen om 7 uur naar huis..snif, snif...

Het monastieke leven...

De koninklijke abdij van La Celle is een voormalig benedictinessenklooster gesticht in de 6e eeuw. In de 17e eeuw werd het klooster opgeheven wegens...jawel... 'ontaarding van de zeden'...:-)
In het voormalige klooster heeft de bekende sterrenkok Alain Ducasse nu één van zijn vele restaurants.
Op de hoogste toppen van het Maures-gebergte, ligt de priorij van Notre-Dame-des-Anges. Een vreemd soort pandgang en de kapel vol ex voto's doen heel spiritueel en tegelijkertijd ouderwets aan. De omgeving is echt een bezoek waard vanwege de mooie vergezichten. Bij helder weer kun je zelfs Corsica zien.
'La Chartreuse de la Verne'...een voormalig 17e eeuws kartuizerklooster is een imposant bouwwerk in een prachtige en ongerepte omgeving. Het klooster is sinds 1983 bewoond door de monialen van Betlehem, van Maria Ten-Hemel-Opgenomen en de heilige Bruno...
Grimaud is een bekoorlijk bergdorpje in de baai van Saint-Tropez. Het dorp is een labyrint van bebloemde nauwe straatjes met typisch provencaalse huizen, leuke winkeltjes, galerijen en restaurantjes.
De ruïnes van de voormalige burcht bieden een schitterend panorama op de baai van Saint-Tropez.
Ondertussen was het al later dan 17 uur...tijd om terug te keren...Het is net of de klok hier veel sneller tikt dan thuis...
Aperitiefje, barbecue, koffietje, likeurtje...ondertussen hebben we al weer gereserveerd voor volgend jaar!
Morgen nog een laatste keer naar de markt in Eygalières en in de namiddag een uitstap naar...

Singing in the rain...

Door de gietende regen van vandaag moesten we op zoek naar een geschikte activiteit...en wat is beter dan wijntjes gaan proeven?

Vanmorgen in de supermarkt al een eerste selectie gemaakt. Vanmiddag naar Beaumes-de-Venise gereden waar we een viertal rode wijnen hebben geproefd en gekocht.
De komende winter kunnen we dus nog nagenieten van de Provence in ons glas...al viel het weer dit jaar toch wel een beetje tegen.

Morgen wordt het zonnig en 27°C, als we de weersvoorspellingen mogen geloven...ideaal voor een uitstap naar 'La Chartreuse de la Verne'.

De beau monde van Cannes...

Dankzij het filmfestival en de vele 'stars', is Cannes dé trekpleister van de Côte d'Azur. Het is een super gevoel om te flaneren langs La Croisette met de vele stijlvolle gebouwen, peperdure winkels, majestueuze jachten in de haven, chique hotels en restaurants, opvallende auto's, bolides en limousines,...
In de etalages zagen we een Rolex van 15 000 euro, een handtas van Louis Vuitton voor 4000 euro, een winterjas van 3600 euro,...prijzen om van te duizelen.
In de haven liggen de luxueuze jachten te wachten op hun welgestelde eigenaar...of huurder...Voor 100 000 euro per week kun je een jacht huren om rond te dobberen op de Middellandse Zee.
Wie net als wij over een bescheidener portemonnee beschikt, kan voor een dag een klein bootje huren om een bezoekje te brengen aan de nabij gelegen eilanden.
Eventjes dachten we Diego Maradona te herkennen met zijn nieuwe vlam en flamboyante bodyguards...
Cannes is een stad van vele contrasten...net achter de meest mondaine en luxueuze straten, stranden, hotels en winkels, ligt een volkse, verkommerde buurt...

Het was een flink eind rijden, maar het was echt de moeite waard...Heel, heel eventjes maar...droomden we dat we met ons jacht 'The Douglas' waren aangemonsterd in de haven en via de rode loper de trappen van het Casino opstegen om onze Gouden Palm in ontvangst te nemen...om daarna weg te snorren met onze limo, op zoek naar de laatste koopjes bij Louis Vuitton, Prada, Rolex, Dolce et Gabanna, Dior, Armani...

Eenmaal terug wakker, nog snel wat boodschappen gedaan in...de ALDI...

Over gele en rode oker....

Kort na de middag vertrokken naar Roussillon. Het is een heel mooi dorpje in de kleine Lubéron waar door de ijzerhoudende kleigrond de kleuren rood en geel overheersen en zorgen voor een heel aparte sfeer.
Tot in de jaren '30 van de vorige eeuw was Roussillon een centrum voor okerontginning. Het dorp was omgeven door heel wat groeven en fabrieken. Doorheen de voormalige okergroeve loopt nu een schitterende wandeling.
In één van de overgebleven fabrieken is nu een museum en atelier ingericht.
Na het klassiek geworden terrasje naar huis om samen met Anne en Gilles te eten.

Gorges de l'Ardèche...

Céline en Noortje zijn vandaag met Liesje, Freek en Oskar naar 'Le village des automates' geweest...het moet een soortement pretpark zijn...In elk geval, onze dames waren allebei enthousiast...
Wij kozen voor een uitstap naar de Ardèche...met eerste halte in St-Martin de l'Ardèche waar we op de markt een collega tegen het lijf liepen...leuk!
De Ardèche baant zich een grillige weg door de kalklagen van het plateau. Een panoramische route slingert over de 'corniches' en biedt een schitterend uitzicht op de steile afgronden, de 'gorges' van de rivier. Vooral de monumentale Pont d'Arc is indrukwekkend. De vele strandjes zijn overbevolkt, maar toch lijkt het ons leuk om eens met Céline en Noortje een stukje van de rivier af te varen met een kano. Misschien voor volgend jaar?
In Vallon Pont d'Arc sloten we af met een lekker ijsje 'Chez Léonie' en een tochtje langs de vele winkeltjes.
Vanavond strooide de wind letterlijk roet in ons eten...barbecue en mistral gaan echt niet goed samen...
Morgen waarschijnlijk uitstap naar Roussillon...als het weer een beetje meezit natuurlijk.

Le Grand Lubéron...

Het gebergte van de Lubéron ligt tussen de Alpen en de Middellandse Zee. De vlakte van Lourmarin verdeelt het gebergte in twee ongelijke delen, Le Petit Lubéron en Le Grand Lubéron. Le Petit Lubéron is een plateau met heel wat kloven en ravijnen, terwijl Le Grand Lubéron veel hoger en veel groener is. We maakten er vandaag een rondrit en genoten van het fraaie landschap en de hooggelegen schilderachtige stadjes en dorpjes: Cadenet, Ansouis, Grambois, Céreste,...
De stad Apt stond ook nog op het programma, maar door onze 'alles op het gemak-mentaliteit' zijn we er niet meer geraakt. Trouwens...we moesten nog boodschappen doen...we hadden niets meer in huis voor het aperitief... :-)
Het weer is niet zoals andere jaren, maar we genoten toch van een lief zonnetje en een temperatuur van
26°C...vergeleken bij ons Belgenlandje toch een meevaller...
Door onze 'avondlijke uitstap' van gisteren zijn we allemaal zoooooooooo moe van het 'zalig niets doen' en gaan we vroeg slapen. Als het weer morgen mee zit, gaan we naar de Ardèche.

Zalig niets doen...

Vanmorgen naar de markt in Eygalières, terrasje doen, boodschappen doen, eten, aan 't zwembad liggen, krantje lezen, boekje lezen,...zalig niets doen heet zoiets...
Céline en Noortje zorgden vanavond voor het aperitief en trakteerden ons op lekker hapjes. Na het eten nog een avondwandeling in Les Baux en St-Rémy en natuurlijk nog een terrasje...

In de voetsporen van Paul Ricard...

Bandol is een oud havenstadje aan de Middellandse Zee. Het is een heel mooie badplaats met een exotische uitstraling. In de omgeving van Bandol vinden we de oudste en beroemdste wijngaarden van het zuiden midden een landschap van brem, cipressen en olijfbomen.

In de haven van Bandol namen we vanmiddag de boot naar 'Ile de Bendor', het eiland van Paul Ricard. In de jaren '50, startte hij met de aanleg van zijn eigen eiland. Hij liet er een haventje en paden aanleggen, bouwde er zijn huis, een theater en een drietal musea: eentje voor zijn collectie wijnen en likeuren van over heel de wereld, een tweede voor zijn eigen kunstwerken en een derde voor alles over zijn eigen pastis 'Ricard'. Hij liet er zelfs een paar hotels bouwen. We maakten een schitterende wandeling rond het sprookjesachtige eiland.

Paul Ricard was zoon van een bescheiden bakker. Later nam zijn vader een wijnhandel over. Paultje was gebiologeerd door het frequente gebruik van anijsdranken aan de Franse mediterrane kust en bracht daarom in 1932 zijn eigen pastis 'Ricard' op de markt. Hij was ook kunstenaar en liefhebber van auto- en motoraces. Hij overleed in 1997. Het imperium Ricard, inclusief het eiland, behoort nog steeds toe aan de familie Ricard. Toch wel een intrigerend mannetje onze vriend Ricard...daarom kochten we ook zijn biografie...

De draaglijke traagheid van het bestaan...

Na de boodschappen grootse plannen voor een uitstap...Via Chateaurenard voor een flesje Frigolet naar Pernes-les-Fontaines, Saint-Didier, Venasque en Roussillon...dat stond toch op het programma...
Na de picknick in Pernes-les-Fontaines op het gemak rondgeslenterd in het stadje met heel veel fonteinen, pleintjes en overwelfde steegjes. Saint-Didier hebben we overgeslagen en verder dan Venasque zijn we niet geraakt...
Venasque is een intrigerend dorpje boven op een steile rots tussen de Rhône, de Durance en de Mont Ventoux.
Tijdens onze wandeling vonden we rust in de kleine en rustige straatjes van het dorp, langs de ateliers van de vele schilders, pottenbakkers, keramisten,...
Met volle teugen genoten van een terrasje met zicht op het dal en de Mont Ventoux.
De rust deed ons de tijd vergeten...Roussillon zal voor een volgende gelegenheid zijn...
Op de terugweg zagen we wegwijzers naar 'Jarditrain', een tuin met miniatuurtreinen. Nog eventjes halt gehouden voor een bezoekje...een echte meevaller en aanrader voor ons Oskartje...en voor ons.
Vanavond op het menu bouillabaisse (inspiratie voor het recept opgedaan bij André en Simone) en afgesloten met...jawel...een koffietje en Frigolet...

De bubbels van Perrier...

Gelukkig voor ons hield het op met regenen net toen het water dreigde binnen te lopen...
Vanmiddag uitstap naar St-Gilles en la source de Perrier.
St-Gilles arriveerde in de 8ste eeuw vanuit Griekenland in de Provence en woonde in een grot. Hij werd gevoed en beschermd door een hert dat is afgebeeld in het wapenschild van de stad.
Het stadje is een halte voor de pelgrims op weg naar Santiago de Compostella. De gevel van het 12de eeuwse kerkje is een mooi voorbeeld van romaans beeldhouwwerk.
Na de picknick langs het kanaal in St-Gilles bezochten we les sources des Bouillens beter gekend als Perrier. De bron is een ondergronds meer met een temperatuur van 12°C. In het water ontstaat een natuurlijk koolzuurgas dat in een soort omgekeerde trechters wordt opgevangen en bij de botteling weer aan het water wordt toegevoegd. Het was ene dokter Perrier die de heilzame werking van het bronwater ontdekte, maar het was de Engelsman Harmosworth die het water op de markt bracht.
Nu is Perrier een merk van het Nestlé-concern.
Ons bezoek aan de bron zorgde ervoor dat we pas na 19 uur thuis waren. Met zijn allen Wivine geassisteerd bij het koken...om 21.30 uur...alle boeken toe en iedereen naar bed...